بررسی عوامل و شاخص های پایداری و ناپایداری سیاسی در حکومت دینی از دیدگاه امام علی(ع) و تطبیق آن بر نظام جمهوری اسلامی ایران

مباحث مربوط به ناپایداری و پایداری به معنای انحراف و عدم انحراف یک نظام سیاسی از آرمان ها، دستاوردها و هنجارهای خود است، در این راستا، با بیان مختصری از مفهوم پایداری و ناپایداری در سه سطح امت، ارزش ها و نظام، به بررسی و تطبیق برخی از عوامل و شاخص های ناپایداری و پایداری حکومت های دینی در سطح نظام، از دیدگاه امام علی(ع) و ملاحظه آنها در نظام جمهوری اسلامی ایران که براساس آموزهای قرآنی و سنت اهل بیت(ع) شکل گرفته پرداخته می شود، زیرا درطول تاریخ ایران، شاخص عمده پایداری و ثبات، مبتنی بر حکومت های استبدادی و فردگرا بوده است و اگر در شرایطی نقش استبداد کم رنگ شده، هرج و مرج و ناپایداری جای آن را گرفته است. اما با تشکیل نظام جمهوری اسلامی در ایران این الگو مورد توجه قراگرفت، که اگر ساختار حکومت مبتنی بر اندیشه های اسلامی و براساس شیوه حکومتی امام علی(ع) باشد، دیگر نه استبدادی وجود خواهد داشت، نه هرج و مرج و ناپایداری سیاسی و اجتماعی، از طرفی شکل گیری برخی از ناپایداری ها در نظام جمهوری اسلامی ایران، نشان از فقدان یک چارچوب نظری می دهد. لذا به سراغ، اندیشه های سیاسی امام علی(ع) رفته و با بیان چارچوب نظری در قالب چرخه ثبات و بی ثباتی در سطح «نظام و دولت» و با در نظر گرفتن، محورهای شش گانه دربحث پایداری وناپایداری سیاسی به بررسی و تبیین عوامل و شاخص های پایداری و ناپایداری سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران در پرتوی سیره و اندیشه های سیاسی امام علی(ع) می پردازیم.